Yeni bir araştırma, bebeklik periyodunda yaşadıklarımızı hatırlamıyor olmamızın nedenini ortaya koyuyor. Üstelik, bebeklerin düşündüğümüz kadar unutkan olmadıklarını da, yeniden bu araştırma sayesinde anlıyoruz.
Çocukluk amnezisi
Çocukluk amnezisi, yani üç yahut dört yaş öncesi anıların unutulması, uzun yıllardır araştırmacılar için zorlayıcı bir bahis olmuştur. Yale Üniversitesi’nden psikoloji profesörü ve çalışmanın baş muharriri Nick Turk-Browne, episodik hafızaların öteki insanlara anlatılabilir olmasının değerli bir özellik olduğunu belirtiyor. Lakin, konuşma yeteneği olmayan bebekler üzerinde bu cins hafızaların araştırılması kolay bir vazife değil.
Araştırma takımı, bu zorluğun üstesinden gelebilmek için yeni bir yaklaşım geliştirdi. Bebeklerin etraflarına bakma ve görsel uyaranlara reaksiyon verme yeteneklerini kullanarak, episodik hafızanın erken devirlerde nasıl çalıştığını anlamaya çalıştılar. Çalışmada, bebeklerin beyin aktiviteleri işlevsel manyetik rezonans görüntüleme (fMRI) teknolojisiyle incelendi. Araştırmacılar, bebeklerin sadece birkaç görsele bakarak hafıza vazifelerini yerine getirme kapasitelerini test etti.
Bebeklerin hafızası ve hipokampüs aktivitesi
Araştırmaya nazaran, bebekler daha evvel gördükleri bir resmi tekrar tanıyabiliyorlar. Turk-Browne, “” diyor. Çalışma, bebeklerin episodik hafızalarının sorumlusu olan hipokampüs bölgesinin düşündüğümüzden daha etkin olduğunu ortaya koydu. Hipokampüs aktiviteleri, bebeklerin tanıdık bir görsele odaklandıklarında güçlendi.
Araştırma sonuçları, episodik hafızanın bebeklik devrinde kodlanmaya başladığını öne sürüyor. Bu tesir, bir yaşın üzerindeki bebeklerde daha besbelli olsa da, incelenen tüm bebeklerde gözlemlendi.
Peki, tüm bu anıları neden hatırlamıyoruz?
Bulgular, kıymetli bir soruyu gündeme getiriyor: Şayet bebeklerin episodik hafızaları bu kadar erken devreye giriyorsa, bu anılar neden ileriki yaşlarda kayboluyor? Araştırmacılar, bu soruya kesin bir karşılık bulamamış olsalar da, birtakım varsayımlarda bulunuyorlar. Bu hafızaların kısa vadeli olarak kodlanıp saklandığı ve daha sonra silinmiş olabileceği düşünülüyor.
Sonuç olarak, bebeklik anılarımızın kaybolması aslında gelişim sürecimizin doğal bir modülü olabilir. Beynimiz, ileride işimize yarayacak daha büyük ve karmaşık bilgileri depolamak için eski anılara yer açıyor olabilir.
