Elmaslar genel olarak var olan en sert gereçlerden biri olarak kabul ediliyor. Radyoaktif elmaslar ise geleceğin bataryalarının temelini oluşturabilir.
Bilim insanlarının önerdiği yeni bir pil dizaynının çekirdeğini, radyokarbon tarihlemesinde yaygın olarak kullanılan radyoaktif bir izotop olan karbon-14 oluşturuyor. Araştırmacılar, karbon-14’ü sentetik bir elmasın içine yerleştirmenin bir yolunu bulduktan sonra, farklı bir sonuç keşfettiler.
Karbon-14 ve Beta Bozunumu
Karbon-14, bir elmasın içine yerleştirildiğinde beta bozunumu ismi verilen bir süreçten geçiyor. Bu süreç sırasında karbon-14 bir dizi elektronu hür bırakıyor. Daha sonra bu elektronlar elmas tarafından emiliyor ve burada elektriğe dönüştürülerek kendi kendini idame ettiren radyoaktif bir elmas pili oluşturuyor.
Bu durumu, bir güneş panelinin çalışmasına misal formda düşünebilirsiniz. Lakin bu durumda pil, gücünü güneşten almak yerine elmasın içinden yayılan elektronları yakalıyor.
Bu sürecin sonucunda, inanılmaz bir halde, 5.700 yıllık bir yarı ömre sahip bir güç kaynağı oluşuyor. Öbür bir deyişle, bu teorik güç kaynağı, şarj etmeye yahut değiştirmeye gereksinim duymadan on binlerce yıl dayanabiliyor.
Ancak bu radyoaktif elmas pillerin akıllı telefonlar üzere yüksek güçlü aygıtlarda kullanılması pek muhtemel değil. Bunun yerine, bu cins piller daha çok düşük güç tüketen aygıtlara güç vermeye yönelik olacak. Örneğin, Voyager 1 üzere uzay araçları bu pillerden faal bir halde faydalanabilir. Voyager 1, Dünya’dan en uzak insan imali obje olsa da, üzerindeki nükleer pil tükenmeden evvel sadece yaklaşık 20 yılı daha var. Şayet şu anda üzerinde var olan nükleer pil yerine bir radyoaktif elmas piline sahip olsaydı, binlerce yıl daha yıldızlararası uzayı keşfetmeye ve Dünya’ya bilgi göndermeye devam edebilirdi.
Güvenli ve tesirli kullanım
Ayrıca, bu radyoaktif elmas pilin yaydığı radyasyon, elmasın içerisinde kilitli kalarak etrafındaki beşerler için rastgele bir tehlike de yaratmıyor. Bilim insanlarının bir müddet evvel elmasları depolama için kullanmanın yeni bir metodunu buldukları göz önüne alındığında, bilimin ve uzay araştırmalarının geleceğinin elmasta zımnî olabileceği söylenebilir.
