Viking periyodu İskandinavyalılarının birden fazla, baskın ve yağmalamalardan kalan yaralarını onur simgesi olarak kabul ediyordu. Fakat bu savaşçıları kılıç yaraları değil, büyük olasılıkla kulak enfeksiyonu yahut diş ağrıları yere yıkıyordu.
Yeni bir araştırmada kullanılan yüksek teknolojili görüntüleme teknikleri, birçok Viking’in başında kalıcı ve ağrılı hastalıklardan kalmış izler ortaya çıkardı. 2005 yılında arkeologlar, Varnhem kasabasında 300’den fazla Viking’in kalıntılarını kazdı. Bu kalıntılar, 10. ve 12. yüzyıllar ortasına tarihleniyor ve İsveç’in en eski Hristiyan yerleşimlerinden birinde bulunuyor. Vikinglerin birçok pagan olmasına karşın, Britanya seferlerinden sonra birçok Viking Hristiyanlığa geçti.
Bu insanların yaşadığı şartları daha düzgün anlamak isteyen arkeologlar, 20 ila 60 yaşları ortasında ölen 15 bireyin kafataslarını inceledi. BT taramaları kullanılarak iç yapıların detaylı imajları elde edildi ve iki radyolog ile bir diş tabibi bu imgeleri inceledi.
Dev savaşçıların çene kemikleri enfeksiyondan eriyordu
Sonuçlar, o periyotta yaşamanın nasıl bir azap olduğunu ve ömür beklentisinin neden kısa olduğunu gösteriyor. Bilim insanları, 15 kafatasından 12’sinde diş kökünde oluşan bir cins bakteriyel enfeksiyon olan periapikal lezyon belirtileri tespit etti. 10 kafatasında ise kemik defektleri, kemik kaybı yahut furkasyon tutulumu üzere periodontal hastalık belirtileri vardı. Bu enfeksiyonlar, köklerin birleştiği yerdeki çene kemiğinde kütle kaybına neden olacak kadar şiddetlidir. Diş çekimi ekseriyetle işe yaramaz ve çağdaş tıbbi müdahale olmadan tedavisi çok zordur.
Diğer sıkıntılar ortasında berbat güzelleşmiş yahut halsız çene kemikleri bulunurken, bir Viking kafatasında temporal kemiğin yakınında sertleşmiş doku belirtileri görüldü; bu da bir kulak enfeksiyonu işareti olarak kabul ediliyor.
Anlaşıldığı üzere, çağdaş tıp gelişmeden evvel, en korkutucu savaşçılar bile, küçücük mikroplar, virüsler ve bakterilerin kurbanı olarak çaresizce acılar içinde kıvranıyordu.
